Eryka Trzewik-Drost – wykształcona jako artysta plastyk. Jednak jej serce najmocniej zabiło dla wzornictwa przemysłowego i jemu jest wierna do dziś.
Nietaktem byłoby pominąć jej małżonka, którym był Jan Sylwester Drost. Bo tak naprawdę nie było jej – byli oni.
Do dziś tworzą artystyczny tandem, bo za sobą mają już ponad sześćdziesięcioletni staż, nie tylko w małżeństwie. Są jak Charles i Ray Eames – amerykański duet projektantów, partnerzy w życiu i w projektowaniu.
Drostowie reprezentowali pierwsze pokolenie projektantów Wydziału Szkła i Ceramiki wrocławskiej PWSSP. W ich przebogatym życiorysie szkło, szczególnie prasowane, zawsze odgrywało pierwszoplanową rolę.
Huta Szkła Gospodarczego „Ząbkowice”, obecnie w Dąbrowie Górniczej) stała się dla małżeństwa pracownią artystyczną na czterdzieści lat. Tu stworzyli innowacyjne technologie pracy ze szkłem oraz własny sznyt estetyczny. W ograniczeniach, jakie posiadał ich ulubiony materiał, dostrzegli walory i zręcznie potrafili je wykorzystywać.
Spod rąk Drostów wyszła niezliczona ilość talerzy, szklanek, salaterek, wazonów, pater, śledziarek, kabaretów i świeczników o nowoczesnych i niespotykanych wówczas formach. Niektóre z nich wyglądały jak modelowane ręcznie, inne kalkowały naturę: krople rosy, korę drzew, nieregularność muszli.
Szkło Drostów zostało wcielone nie tylko do wielu polskich wystaw, lecz także zasiliło zbiory muzeów w Berlinie oraz Stanach Zjednoczonych, odzwierciedlając tym samym wysoki poziom artystyczny i światową klasę projektów.
