Alfred Żmuda (1897 – 1966) - polski malarz, rysownik, ilustrator, legionista. Wykształcenie zdobywał w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (dyplom z roku 1924), pod okiem jednego z najbardziej znanych przedstawicieli malarstwa okresu Nowej Polski - Józefa Mehoffera. Specjalnością artysty było malarstwo olejne i akwarelowe, ale nie tylko nim się zajmował; jego ilustracje pojawiały się w gazetach codziennych i tygodnikach (między innymi Ilustrowanym Kurierze Codziennym), a także na okładkach książek, pocztówkach czy kartkach okolicznościowych, zwłaszcza świątecznych.
Żmuda był także grafikiem - jak podawała w jego zasługach Encyklopedia Powszechna Wydawnictwa Gutenberga, jego dziełem jest układ graficzny i szata zewnętrzna Dziesięciolecie Polski odrodzonej; artysta pracował również przy obróbce i przygotowywaniu zdjęć publikowanych na łamach wspomnianego już Ilustrowanego Kuriera Codziennego. Przez całe życie związany był z krakowskim środowiskiem artystycznym.
Ze względu na bogaty dorobek artystyczny, malarstwo Żmudy jest dość niejednolite. Jest on autorem zarówno martwych natur i pejzaży, jak i obrazów marinistycznych (w tym znanego cyklu przedstawiającego statki i łodzie z portu rybackiego na Półwyspie Helskim), scenek rodzajowych, przedstawień codziennego życia mieszkańców Krakowa, a nawet aktów. Spotykane niekiedy na aukcjach akwarele jego autorstwa często zdobiły okładki książek przygodowych. Obecnie prace artysty osiągają ceny od kilku do kilkunastu tysięcy złotych.
