Donatello Gabbrielli (1884-1955) był rzeźbiarzem urodzonym we Florencji. Pochodził z rodziny robotniczej - jego ojciec był stolarzem, natomiast matka kucharką. Rodzice bardzo wcześnie zauważyli jego talent do rysowania i zachęcili go do zapisania się na zajęcia plastyczne odbywające się wieczorami w szkole podstawowej w Scandicci. Ponieważ skromne życie nie pozwoliło mu na uczęszczanie do florenckiej Akademii Sztuk Pięknych, Donatello znalazł dla siebie inną ścieżkę i zatrudnił się w studio profesora Cesare Fantacchiottiego, co było dużym wyróżnieniem, ponieważ surowy i wymagający nauczyciel nie zwykł marnować czasu na uczniów nie wykazujących talentu artystycznego na odpowiednim poziomie. Wkrótce Donatello stał się najbardziej zaufanym powiernikiem nauk profesora. Początkowo w swojej działalności ograniczał się do surowych, marmurowych figur, jednakże z czasem rozwinął swoje zainteresowania, czego efektem stało się skupienie wokół rzeźb, które charakteryzował pewien dynamizm, ale jednocześnie także lekkość oraz delikatność. W 1909 r. Donatello Gabbrielli triumfował na wystawie we włoskim Livorno pracą La Carità, a już rok później dzieło Il Lavoro jego autorstwa zajęło pierwsze miejsce na wystawie w Cetyni (obecnie Czarnogóra). Po śmierci swojego profesora i mentora Fantacchiottiego w 1922 r. odziedziczył jego studio wraz z całym wyposażeniem, gdzie kontynuował pracę rzeźbiarza. W 1954 r. został mianowany profesorem Akademii Sztuk Pięknych we Florencji. Rok później zmarł w swoim rodzinnym mieście.
