Fritz Heidenreich (1895-1966) urodził się w bawarskim mieście Mering, a dorastał w Auerbach. Był rzeźbiarzem oraz projektantem porcelany, skupiającym się przede wszystkim na niewielkich formach, głównie animalistycznych. Działał czynnie także jako ceramik. Od 1919 do 1960 r. artysta zatrudniony był w fabryce Rosenthala w Selb, w której ceniono go m. in. za realistyczny sposób przedstawiania leśnych zwierząt i ptaków. W 1946. otrzymał stanowisko kierownika działu artystycznego w tym zakładzie, co stanowiło bezdyskusyjny wyraz uznania jego pracy przez przełożonych. Najgłośniejszy sukces Heidenreicha miał miejsce w 1937 r., kiedy to na Wystawie Światowej w Paryżu jego grupa Skalary otrzymała Grand Prix od sędziów, którzy docenili doskonałe wyczucie proporcji oraz wysoką precyzję w prezentowaniu detali, takich jak wygięcie płetw czy przedstawienie morskiej roślinności. Uwagę jurorów przykuła także doskonale oddana kolorystyka ryb oraz ich delikatność oraz zwiewność. Zainteresowania artysty wykraczały jednak również poza świat fauny. W latach 50. wraz ze wzrostem dobrobytu, społeczeństwo niemieckie zaczęło coraz śmielej rozglądać się za przedmiotami nie tylko funkcjonalnymi, ale również wyróżniającymi się. Aby sprostać oczekiwaniom Heidenreich zaprojektował tzw. wazon o siedmiu twarzach oraz dzbanek-orchideę, który nazwano Brzemienną Luise. Oba pomysły odniosły ogromny sukces, na fali którego fabryka Rosenthal rozpoczęła masową produkcję asymetrycznych produktów, cieszących się dużą popularnością aż do połowy lat 60.
