Intarsja to jedna z technik zdobienia mebli, której początki sięgają jeszcze czasów starożytnych. Powierzchnie drewniane wykładane były w dawnych czasach takimi materiałami, jak metal, masa perłowa, kości, szylkret czy drewno o innych zabarwieniu.
Intarsja to jedna z technik zdobienia mebli, której początki sięgają jeszcze czasów starożytnych. Powierzchnie drewniane wykładane były w dawnych czasach takimi materiałami, jak metal, masa perłowa, kości, szylkret czy drewno o innych zabarwieniu. Kawałki drewna stosowane do zdobienia mebli były również często podpalane czy podbarwiane, dzięki czemu można było uzyskać szczególnie ciekawe efekty zdobnicze. Najstarszym, zachowanym do dzisiaj przykładem intarsji jest zdobiony nią sarkofag cedrowy stworzony ok. 2000 lat p.n.e.
W Europie w czasach nowożytnych intarsja zyskała dużą popularność w XVI wieku we Włoszech i stosowana była przez stolarzy tworzących meble w okresie renesansu i baroku. Do jej tworzenia używano w tym czasie przede wszystkim różnych gatunków drewna, najczęściej fornirowanego, którego kawałki różniły się między sobą usłojeniem lub barwą. Do najpopularniejszych wykorzystywanych gatunków należały w tym czasie m.in. heban, palisander, jawor lub mahoń.
Co ciekawe, szczególnym zainteresowaniem intarsja cieszyła się we Francji, Niemczech oraz... Toruniu, gdzie w XVIII wieku nastąpił jej wyjątkowo dynamiczny rozkwit. Rzemieślnicy toruńscy wykonywali misterne intarsje nie tylko na meblach typowych dla wystroju mieszczańskiego, ale zdobili nią również portale, drzwi czy boazerie w instytucjach miejskich. Meble zdobione techniką intarsji zaczęto nawet nazywać meblami toruńskimi oraz ich odmiana - meble elbląskie - które do dziś są szczególnie poszukiwane i cenione przez wielbicieli antyków.
