Kabinet, czyli skrzyniowy mebel z wieloma skrytkami, w których pierwotnie przechowywano kosztowności, pieniądze lub dokumenty, zyskał szczególną popularność od XVI do XVIII wieku.
Kabinet, czyli skrzyniowy mebel z wieloma skrytkami, w których pierwotnie przechowywano kosztowności, pieniądze lub dokumenty, zyskał szczególną popularność od XVI do XVIII wieku. Umieszczany zazwyczaj wtedy na podstawkach lub komodach, kabinet zamykany był parą drzwiczek lub odchylaną płytą służącą do pisania.
Antyki typu kabinety to meble produkowane we Włoszech, Hiszpanii, Niemczech, Niderlandach i Anglii. We Włoszech nosiły nazwę stipo, a do szczególnie cenionych należały niewielkie kabineciki liguryjskie - dekorowane miniaturami wykonywanymi na szkle oraz toskańskie z dekoracją nazywaną mozaiką florencką. Nieco skromniejszą postać zewnętrzną miały kabinety - bargueno - powstające w Hiszpanii, zdobione za to bogato we wnętrzu złoceniami czy inkrustacjami podkreślającymi układ szuflad.
Antyczne kabinety francuskie wykonywano najczęściej z cenionego drewna orzechowego i zdobiono kością słoniową, mozaikami lub inkrustacjami. Angielskie kabinety w połowie XVII wieku straciły swój charakter użytkowy, stając się misternie wykonywanymi ozdobami. Wykładane orzechowym fornirem, intarsją lub imitacją laki, tworząc roślinne wzory, a system szuflad dzięki malowidłom i umieszczonymi w nich lustrom nabierał iluzjonistycznego charakteru.
Popularnością cieszyły się także kabinety produkowane w krajach niderlandzkich, gdzie powstawały duże inkrustowane meble tego typu. To właśnie w krajach niderlandzkich powstał także nieco zmieniony model kabinetów, które przybrały formę dużych mebli, używanych jako komoda i sekretara jednocześnie.
