Laka japońska to żywica z drzewa sumaka lakowego, która od wieków ceniona jest przez kolekcjonerów pięknych przedmiotów z niej wykonanych.
Laka japońska to żywica z drzewa sumaka lakowego, która od wieków ceniona jest przez kolekcjonerów pięknych przedmiotów z niej wykonanych. Żywica wypływająca z drzewa w postaci szarej emulsji ciemnieje pod wpływem powietrza, a po usunięciu wody staje się bardzo twarda. Znana od ponad 6 tysięcy lat ze swoich właściwości laka japońska stosowana była jako materiał, którym pokrywano akcesoria codziennego użytku, jak grzebienie, spinki do włosów, biżuterię, tace czy inne naczynia. Z Japonii laka trafiła do Chin, gdzie największą popularność zdobyła w okresie Heian i za panowania Tangów. W okresie Heian używana była do wyrobu albo zdobienia naczyń, ołtarzy, powozów, pędzli do kaligrafii czy mebli. Tworzono z niej wymyślne ozdobne kompozycje łącząc z macicą perłową lub sproszkowanymi metalami szlachetnymi. W okresie panowania dynastii Tangów popularność zdobyła czerwona laka, która dodatkowo była rzeźbiona, przez co zdobione lub wykonane z niej przedmioty odznaczały się wyjątkową urodą. Rzeźbienia uzyskiwano po wielokrotnym pokrywaniu przedmiotów kolejnymi warstwami laki i wykonywaniu ornamentów w każdej kolejnej warstwie. W ten sposób artyści uzyskiwali niezwykłe efekty przestrzenne. Przedmioty wykonywane w ten sposób były cenione także ze względu na długość procesu ich tworzenia, którego nie można było przyspieszyć. Po każdym nałożeniu warstwy należało przedmiot odstawić do wyschnięcia na 48 godzin, a ich liczba mogła wynosić od 5 do nawet 100. Pierwsze warstwy wykonywane były z laki tzw. podkładowej, następnie wewnętrznej, a na samym końcu stosowano lakę o doskonałych parametrach, najwyższej klasy.
