Wraz z zakończeniem I wojny światowej Polska odzyskała w końcu niepodległość. Po niemal stu latach zaborów, państwo polskie zaczęło się stopniowo odradzać, a wraz z nim kultura, literatura i sztuka. Optymizm i radość z odzyskania wolności miała ogromny wpływ na ówczesne społeczeństwo, które z wiarą i nadzieją patrzyło w przyszłość.
Choć tereny po zaborach znacząco różniły się pod względem rozwoju gospodarczego, nie przeszkadzało to w intensywnym rozwoju Państwa. Odradzały się kolejne gałęzie przemysłu, sieci dróg i kolej. Intensywnie rozwija się także meblarstwo polskie, które zaczyna zauważać konieczność zmian form mebli i potrzebę funkcjonalnego ich zastosowania. Meble polskie okresu międzywojennego przestały być produkowane na jednostkowe zamówienie. I choć w dalszym ciągu ich projektowaniem zajmowali się najwybitniejsi artyści, to ich dzieła były wielokrotnie powielane przez stolarzy, którzy umiejętnie wykonywali niemal identyczne egzemplarze.
W odrodzonej Polsce znacząco zmieniły się koncepcje stylistyczne obowiązujące dotąd w meblarstwie. Nowoczesny tradycjonalizm to trend, jaki intensywnie w tym czasie był promowany. Meble polskie okresu międzywojennego miały być nie tylko piękne, ale przede wszystkim funkcjonalne. Łączyły w sobie różne dziedziny, inspirowały się sztuką ludową, geometrią, a przede wszystkim formizmem, trendem często nazywanym polskim Art Deco. Ówczesne meble łączyły ze sobą rzemieślniczy kunszt i ponadprzeciętną trwałość z prostotą i funkcjonalnością, czyli cechy do dziś pożądane i cenione.
