Styl Biedermeier, rozwijany w XIX wieku głównie w Niemczech, Austrii oraz krajach pozostających pod ich silnym wpływem kulturowym, był mieszczańską odpowiedzią na monumentalny i pełen przepychu styl regencji w Anglii oraz Empire we Francji panujący na dworach
Styl Biedermeier, rozwijany w XIX wieku głównie w Niemczech, Austrii oraz krajach pozostających pod ich silnym wpływem kulturowym, był mieszczańską odpowiedzią na monumentalny i pełen przepychu styl regencji w Anglii oraz Empire we Francji panujący na dworach. W najprostszym ujęciu, meble w stylu Biedermeier miały być tworzone z myślą o domach mieszczańskich. Proste w formach, funkcjonalne meble nie powstawały jednak w zgodzie ze ściśle zdefiniowanymi zasadami, stąd też problemy sprawia czasem rozróżnienie mebli czy dekoracji utrzymanych w tej stylistyce. Co ciekawe, określenie Biedermeier, początkowo miało charakter pejoratywny. W tomie satyrycznych wierszy autorstwa Ludviga Eichrodta, takie nazwisko nosił bohater o mocno ograniczonym światopoglądzie i filisterskich gustach.
Meble w stylu Biedermeier odznaczają się przede wszystkim funkcjonalnością i wygodą dla ich użytkowników. Najpopularniejsze było wykorzystywanie do ich tworzenia jasnego, ciepłego drewna, dające wrażenie przytulności i intymności we wnętrzach. Proste, czasem lekko zaokrąglone kształty i subtelna dekoracja mebli odpowiadały na potrzeby rosnącej w siłę właśnie w tym okresie nowej warstwy średniej, tworzącej się zwłaszcza w Niemczech pod wpływem urbanizacji i industrializacji.
Po 1830 roku meble Biedermeierowskie zyskały nieco bardziej rozbudowane i fantazyjne formy, zwłaszcza w Rosji. Swobodna forma i obfitsze dekoracje stały się swoistą adaptacją triumfującego w tym okresie stylu romantycznego do gustów mieszczaństwa.
