Meble w stylu Ludwika XVI powstawały u schyłku XVIII stulecia. Są one wielką rzadkością na rynku antykwarycznym. Najczęściej spotykane są ich XIX wieczne repliki.
Meble w stylu Ludwika XVI powstawały u schyłku XVIII stulecia. Są one wielką rzadkością na rynku antykwarycznym. Najczęściej spotykane są ich XIX wieczne repliki.
Styl Ludwik XVI kształtował się w latach od 1765 do 1790. W latach 1789–1799 miała miejsce Rewolucja francuska. Nic też dziwnego, że wiatr historii zmiótł z powierzchni ziemi wiele przepięknych rzeczy.
Meble w stylu Ludwika XVI odwoływały się w swej stylistyce do antycznej harmonii. Były uosobieniem ładu i porządku. Ich kształty odznaczały się prostotą, aczkolwiek nie zrezygnowano z bogatego zdobienia. Motywami były liście akantu, girlandy, rozety, szerokie żłobkowania nóg mebli, meandry, festony, łapy i głowy lwów.
Podstawowym materiałem zdobniczym było drewno egzotyczne oraz mahoń i orzech.
Techniki wykończeniowe miały na celu zwrócenie uwagi na mebel. Stosowano więc brązy cyzelowane i pokryte złotem. W meblach ludwikowskich występują okucia z mosiężnych odlewów o różnych kształtach.
Lubowano się w markietażach czyli zdobieniu powierzchni mebla wzorami układanymi z kawałków drewna, metalu, kości słoniowej, szylkretu, marmuru.
Często spotkać można też zachwycające pracochłonnością intarsje, w których wykonywano obrazy techniką wykładania powierzchni mebli innymi gatunkami drewna. Dla osiągnięcia lepszego efektu kolorystycznego były one: podbarwiane, bejcowane lub podpalane. Obrazy umieszczane były w miejscu usuniętych fragmentów powierzchni mebla.
Zwracając uwagę na zdobienia dbano o wygodę. Krzesła nie były sztywne za to dobrze wyściełane. Do obić stosowano atłas, jedwab, francuską tkaninę Toile de Jouy.
