Regencja to styl we francuskiej sztuce występujący w latach 1715–1723, był on wyraźny zwłaszcza w meblarstwie. Tworzone wówczas przedmioty codziennego użytku w większym stopniu cechuje wygoda niż reprezentacyjność.
Regencja to styl we francuskiej sztuce występujący w latach 1715–1723, był on wyraźny zwłaszcza w meblarstwie. Tworzone wówczas przedmioty codziennego użytku w większym stopniu cechuje wygoda niż reprezentacyjność. Meble w stylu regencji były mniej masywne niż ich poprzednicy, zaczęto częściej także korzystać z zaokrągleń oraz linii krzywych. Krzesła, stoły oraz inne elementy wyposażenia były przeważnie fornirowane i tworzone z jasnych gatunków drewna, nadal stosowano markieterię, częściej dekorowano brązem.
Zmienił się także charakter zdobień w porównaniu z barokiem, miejsce maszkaronów i scen bitewnych zajęły sielankowe krajobrazy. Najczęściej stosowanymi ornamentami były: wstęgowo-cęgowy, tak zwany regencyjny, motyw muszli, rocaille, kwiaty, rośliny, romboidalna kratka, chinoiserie i singerie. Motywy te najczęściej wykorzystywane były na krzesłach, komodach i szafach.
Meble w stylu regencji charakteryzują się większą lekkością niż te wytwarzane w poprzedzającym ten okres, baroku. Są od nich także znacznie wygodniejsze, a popularne wówczas stały się zwłaszcza tapicerowane fotele. Zarówno ich stelaż, jak i siedziska oraz oparcia były często zdobione wspomnianymi ornamentami. W czasie trwania regencji pojawiły się charakterystyczne lekkie komody, stojące na wysokich nóżkach, które najczęściej miały zestaw trzech szuflad. Styl ten nastąpił po baraku, a zapowiadał nadejście rokoka, z którym miał wspólnych kilka elementów, np. lekkie, łatwe do przesunięcia meble oraz wykorzystanie podobnych detali zdobniczych.
