Niewielkie, eleganckie w formie stoliczki niciaki były wyjątkowo popularnym meblem w XIX wieku, stanowiąc często element wyprawy panny młodej. Niciaki miały formę małego, wąskiego stoliczka lub komody,, a ustawiane były najczęściej w sypialni czy buduarze, służąc do robótek ręcznych.
Niewielkie, eleganckie w formie stoliczki niciaki były wyjątkowo popularnym meblem w XIX wieku, stanowiąc często element wyprawy panny młodej. Niciaki miały formę małego, wąskiego stoliczka lub komody,, a ustawiane były najczęściej w sypialni czy buduarze, służąc do robótek ręcznych. Ich projekt pierwotnie powstał prawdopodobnie na przełomie XVII i XVIII wieku w Anglii, natomiast największą popularnością cieszyły się właśnie w wieku XIX, będąc typowo kobiecym meblem utrzymanym w różnych stylach. Do dziś można napotkać meble tego typu utrzymane w stylu biedermeierowskim, ludwikowskim lub eklektycznym.
Niciaki były przykładem mebla idealnie spełniającego założenia stylu biedermeirowskiego, w którym wyposażenie domu miało być jednocześnie dekoracyjne i funkcjonalne. Ich cechą charakterystyczną był bowiem uchylany blat, pod którym mieściły się przegródki i schowki na igły do szycia, nici i inne akcesoria do robótek ręcznych. Osadzane były na różnego rodzaju podstawach. W zależności od stylu wykorzystywane bowiem były proste, graniaste lub utrzymane w kształcie liry kolumny biedermeierowskie, rzeźbione trójnogi w stylu Ludwika Filipa lub podstawy toczone i profilowane meblach w stylu eklektycznym. Eleganckie blaty stolików niciaków były fornirowane i wykonywane z cennych gatunków drewna, jak palisander, orzech, jesion, brzoza czy czereśnia. Choć rzadko można znaleźć je w dobrym stanie na giełdach antyków, poddane odpowiednim zabiegom renowacyjnym niciaki mogą być współcześnie oryginalnym elementem wyposażenia domu, służąc nie tylko jako stolik do robótek co bardziej jako miejsce do eksponowania szkła lub innych ozdób.
