Zbigniew Horbowy zapisał się wielkimi literami w historii polskiego designu. Jako jeden z prekursorów projektowania szkła użytkowego w kraju, nie skrywał swojej wielkiej miłości do na pozór trywialnego materiału. Mawiał, że: „Szkło kocha się tak, że można za nie rzucić się do pieca”. W tym niepozornym tworzywie dostrzegał niezwykłą alchemię. Fascynowała go wyjątkowa plastyczność szkła i to właśnie jemu poświęcił swoją całą karierę zawodową, rewolucjonizując całkowicie myślenie o szklanej materii.
Oszczędne w formie zastawy stołowe, dzbany szklanki i flakony, zachowawcze wobec zdobniczych środków wyrazu, przydymiona kolorystyka, rubin, złoto, błękit czy malachit odmienione przez wszystkie przypadki to atrybuty, które sygnowały twórczość projektanta. Zbigniew Horbowy chętnie podejmował się również tworzenia większych form architektonicznych, m.in. witraży dedykowanym budowlom sakralnym oraz świeckim.
Jako artysta eksperymentator, testował zachowanie związków metali w obecności szklanej masy. Opracował autorską koncepcję wytwarzania szkła pokrytego pęcherzykami i wżerami, zwaną „antico” (efekt uzyskany poprzez posypanie szklanej bańki proszkiem IXI).
Polski alchemik szkła - Zbigniew Horbowy pomimo upływu kilku dekad, nadal wzbudza żywe emocje wśród wielbicieli szklanych dekoracji. Obecnie powrót do designu z czasów PRL-u przechodzi drugą młodość. Kolorowe wazony, kieliszki, szklanki, dzbanki opatrzone nazwiskiem Horbowego, wciąż cieszą się niesłabnącym zainteresowaniem.
